Bovenstaande klinkt voor jou misschien als een cliché, maar het is echt niet voor iedereen zo vanzelfsprekend. Ook binnen onze vereniging gebeuren er ieder seizoen dingen, waardoor je je extra bewust wordt van de mooie dingen, maar ook van de kwetsbaarheid van het leven. Bijvoorbeeld door een lid dat ernstig ziek werd, een ouder die overleed, een kind dat werd gepest, maar ook liefdes die opbloeiden en de acceptatie van een teamgenoot die anders is dan jij. Het is mooi om te zien, hoe goed we hiermee omgaan en elkaar steunen binnen onze mini-gemeenschap.

Want dat zijn we als vereniging, een gemeenschap of tegenwoordig een "community”. Dat is veel meeromvattend dan een plek waar je traint en een wedstrijd speelt. Ongeacht het niveau leer je bij een vereniging en een teamsport als hockey namelijk van jongs af aan samenwerken, een goede teamgenoot zijn. Discipline, zuinig te zijn op je lijf en op elkaar, omgaan met teleurstelling, verdriet en onrecht. Dat je niet zomaar kampioen wordt, maar dat je moet investeren om je doel te bereiken. Er ontstaan waardevolle vriendschappen en relaties voor het leven. Het houdt de jeugd van de straat en bij het beeldscherm vandaan (in ieder geval voor een aantal uren per week ;-). Sporten bij een vereniging als de onze verbindt en leert ons belangrijke lessen.

Vorig jaar rond deze tijd riep ik leden en ouders op om in de spiegel te kijken en zich af te vragen wat zij bijdragen aan onze club. Een jaar later zie ik al meer actieve vrijwilligers omdat meer mensen begrijpen wat de toegevoegde waarde is voor jezelf en een ander. Ik vind dat geweldig om te zien en het maakt me blij. En natuurlijk hebben we het allemaal ook druk met andere dingen; maar onze gemeenschappelijkheid is onze club, de vereniging waarvoor we met z’n allen de verantwoordelijk delen. 

En als ik terugkijk op afgelopen jaar, kan ik maar één ding concluderen: wat hebben we toch een gave club waar we heel trots op mogen en moeten zijn. Zoveel feestelijke en mooie momenten passeren in gedachten de revue: de huldiging van maar liefst 13 zaalkampioenen en 13 veldkampioenen. De Jongste Jeugd slotdag met allemaal blije gezichtjes. De happening in het Wagener Stadion op 14 juni tijdens de dubbele halve finale van de SilverCup met Heren 1 en Dames 1. Gevolgd door de finale voor de heren, waar we ook weer met busladingen supporters naartoe reden maar die helaas verloren ging. De aanleg van drie prachtige nieuwe velden in de zomer, waaronder een extra waterveld en ledverlichting op veld 1. De prepweek voor breedteteams, het CD-herfstkamp dat zorgde voor een onuitwisbare indruk bij de deelnemers. De bomvolle Mosselavond met een recordaantal gasten. Het Buddy2buddy project, de uitverkochte zaalclinic van Dames 1 en het Glow in the Dark toernooi met ruim 600 deelnemende leden. En ik vergeet er vast nog een paar.

Met nieuwe energie en positiviteit gaan we dit jaar verder op de ingeslagen weg en blijven we met elkaar werken aan ons "MHC Zoetermeer, familieclub voor breedte- en topsport”. Zie jij kansen voor de club? Wil je ook een bijdrage leveren? Heb je wensen, vragen, ideeën of suggesties? Mail het dan alsjeblieft of spreek mij of een collega-vrijwilliger aan op de club. Samen maken we er weer een mooi jaar van!

Tot slot spreek ik mijn grote respect en dankbaarheid uit en maak ik graag een compliment aan iedereen die zijn of haar stinkende best doet voor de club. Of je nu vrijwilliger bent met een kleine of grotere taak of een betaalde kracht: Dankjewel! Want ook zonder jullie is er geen MHCZ.

Proost op een mooi en succesvol 2020!

Met sportieve groet,

Bella Overgoor

Voorzitter MHC Zoetermeer